کاهش و در نهایت از بین بردن انگ پیرامون جانبازان شاغل در بخش غیرنظامی یک فرآیند آموزشی است که نیازمند تغییر در دیدگاه کارفرمایان است.
در حالی که سازمان‌های خبری و صنعت سرگرمی گاهی اوقات به طور انتخابی داستان‌هایی را درباره سرباز مجروح نشان می‌دهند و پخش می‌کنند، واقعیت این است که کمتر از 20 درصد از کهنه‌سربازان نظامی پس از 11 سپتامبر مبتلا به PTSD یا مشکلات روانی دیگری تشخیص داده شده‌اند. بر اساس گزارش اتحادیه ملی سلامت روان، این میزان در مقایسه با 21 درصد از بزرگسالان آمریکایی که در سال 2020 مشکلات سلامت روانی را تجربه کردند، کمتر است.
80 درصد از جانبازانی که به دنبال استخدام در بخش خصوصی هستند، دارای تخصص فنی، تجربه رهبری و مهارت های ارتباطی هستند که مورد نظر اکثر کارفرمایان است.
وقتی کهنه سربازان ترسی از افشای وضعیت جانبازی خود ندارند، می توانند در مورد ویژگی هایی صحبت کنند که آنها را از گروه سایر متقاضیان شغل متمایز می کند، مانند ماموریت محور بودن و تمرکز بر نتایج. در سال‌های گذشته، ایده استخدام جانبازان این بود که این فقط یک کار خوب است – یک عمل خیریه برای تشکر از خدمات آنها – اما تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که استخدام کهنه سربازان فقط به نفع نهایی نیست. شرکت، بلکه به رشد صنعت کمک می کند.
به هر حال، اعضای خدمات نمی خواهند که جزوه ها باشند یا با آنها چنین رفتار شود. آنها فرصتی برای یافتن کار، بهبود خود از طریق توسعه مهارت و ادامه مفید بودن می خواهند. به این دلایل، استخدام کهنه سربازان باید به عنوان یک تصمیم درست تجاری تلقی شود و نه یک حرکت نوع دوستانه.